Umræða um metaverse sýndarveruleika færist sífellt í aukana og ljóst að um algera byltingu í þróun hins stafræna veruleika er að ræða. Á undanförnum misserum hafa borist fréttir af því að eigendur þekktra vörumerkja hafi skráð vörumerki sín til notkunar í metaverse. Þá hafa nú þegar komið upp ágreiningsefni í tengslum við vernd vörumerkja og annarra hugverkaréttinda í sýndarveruleika. Í greininni er farið yfir helstu álitaefni í tengslum við hugverkaréttindi og metaverse og hvort ástæða sé til að tryggja vernd þeirra sérstaklega í sýndarheimum.

Hér fylgir formúla sem mun gera þér kleift að stjórna notendum: Á = H + h + K. Hvað þýða bókstafirnir? Áður en við förum yfir það þurfum við að tala um stýriáhrif (e. nudging).

The first episode of the fourth season in the dystopian anthology Netflix series Black Mirror hits a nerve for me. Having had traditionally masculine interests and hobbies, as a woman, I must unfortunately admit to having been a misogynist well into my early twenties. That said, as a recovering former misogynist; toxic fandom, and the male power fantasy are phenomena I am all too familiar with…

Þegar ég byrjaði í tölvubransanum voru tölvur óttalegir einstæðingar. Bara tengdar við rafmagn.

Til að geta forritað þurfti nokkrar prentaðar handbækur. Aðal bókin var um forritunarmálið C og náði varla í hundrað blaðsíður. Ég kunni hana eiginlega utan að.

Evrópusambandið hefur sett sér háleit markmið varðandi sameiginlegan evrópskan stafrænan markað sem byggir á trausti og gagnsæi. Áhersla er lögð á skýr samfélagsleg gildi og að þróun og notkun stafrænnar tækni innan Evrópu skuli tryggja grundvallarréttindi allra íbúa álfunnar.

Mikil þróun hefur orðið í tækni og er sífellt að koma nýjar upplýsingar varðandi tækni. Þegar COVID19 skall á þurftu flest fyrirtæki að bregðast við og galdra fram nýja lausn þegar kom að því  að  starfsfólk  þurfti  að  vinnu  að  heiman.  Það  hefur  aftur  á  móti  sýnt  sig  að  starfsfólk  vill halda í það, þótt það væri bara hluta af vikunni. Hér að neðan ætla ég að koma með nokkra punkta um fjarvinnu og þau áhrif sem hún getur valdið.

Facebook er vel þekktur samfélagsmiðill og hefur verið virkur síðan árið 2004. Aðaltilgangur þess virðist vera að geta deilt því sem er í gangi í lífi manns með öðrum og til að finna fólk sem deilir sömu áhugamálum og maður sjálfur. Facebook er einnig mjög þekkt fyrir upplýsingasöfnun á notendum sínum sem það notar svo til þess að selja markvissar auglýsingar til notenda sinna. Við höfum öll lent í því að hafa t.d. keypt svefnpoka fyrir útilegu á netinu og svo sama kvöld fengið auglýsingu fyrir tjaldi. Einhvern veginn vissi samfélagsmiðillinn nákvæmlega hvað okkur vantaði. Auglýsingarnar á Facebook eru sýndar notendum eftir nákvæmum prófíl sem reiknirit hefur búið til byggt á athöfnum okkar á netinu (Leetaru, 2018). Vefsíðan er ókeypis í notkun en við borgum fyrir hana með friðhelgiokkar.

Fyrir ekki svo löngu voru bankarnir og fleiri stofnanir með risa stórar tölvur sem gátu verið á stærð við heilu herbergin. Með tímanum minnkaði vélbúnaðurinn þrátt fyrir aukinna reiknigetu. Microsoft og Apple kynntu sínar útgáfur af heimilistölvum sem urðu gífurlega vinsælar en í framhaldi af því varð snjallsíminn vinsælasta tölvan og er ríkjandi í dag. En hvernig verður vinsælasta tölva framtíðarinnar?

Tölvunarfræðigeirinn hefur verið ríkjandi fyrir karlmenn í langan tíma en það var ekki alltaf þannig. Þegar tölvunarfræði kom fyrst fram sem starfstétt í seinni heimsstyrjöldinni voru það konur sem voru í meirihluta í starfstéttinni. Frá 1960 fór konum að fækka verulega og í dag eru um 20% af þeim sem vinna í geiranum konur (ComputerScience.org Staff, e.d.). Það er hægt að velta því fyrir sér hvers vegna þessi fækkun átti sér stað.

Flest fyrirtæki sem eru með viðskiptin sín á Internetinu í dag sækja sér upplýsingar um notendur sína. Þegar notandi opnar vefsíðu fyrirtækis í fyrsta skipti samþykkir notandi kökur (e. cookies) og þar með leyfir fyrirtæki að fylgjast með hvað við ýtum á, hvað við skoðum og viljum. Með þessum hætti geta fyrirtæki eins og Facebook og Google haldið vörunum sínum fríum. Jú fyrirtækin selja einfaldlega gögnin um notendur til annarra fyrirtækja sem vilja auglýsa sínar vörur. Þetta er umdeilt í samfélaginu okkar um hvort þetta sé slæmt eða gott. Hvar finnur maður jákvæðu hliðina á þessu fyrirbæri?